Aydınlık müellifi Burçak Cihan, ismini açıklamak istemediği bir Yeşilçam oyuncusunu eleştirdi. “Adresini bulup da okunmamış mektuplar” başlıklı yazı kaleme alan Cihan, bit pazarında bulduğu bir çuval dolusu mektubun tek bir Yeşilçam oyuncusuna yazıldığını ve erkek olduğunu kaydederek şunları söyledi;
“Bit pazarlarında açılan kaldırım tezgahlarından birinde bulmuştum. Bir çuval dolusu mektup… Hepsi birebir adrese gönderilmişti. Birçoklarının yurt içinden, az bir kısmının ise çeşitli ülkelerden postalandığı üzerlerindeki pullardan çarçabuk fark ediliyordu…Mektupların bir öbür ortak özelliği ise, tümünün hiç açılmamış olmasıydı. Gerçek adresi bulmuşlardı fakat hiçbiri okunmamıştı.Bir sigara aldım… Tümünü satın aldım… Meraktan ya da oldum muhtemel dizginleyemediğim toplama zaafıma yenik düşmemden değil…. Sadece bir ayıbın üzerini örtmek için…
Bazı mektuplar vardır ki yazıldıkları halde hiç gönderilmezler… Neden gönderilmediklerinin cevabı yazanında gizli kalır… Kimi mektuplar da gönderildikleri adreslere ulaşma talihine yakalayamazlar. Ya yanlış yazılmıştır adresler ya da değişmiştir… Bir de adresine ulaşıp da hiç okunmamışlar vardır ki… Elime geçenler de bu türdendi… Adresine ulaşıp da açılmamış mektupların tümünü tek tek açıp okudum…Bir diğerine yazılmış, fakat hiç açılmadan atılmış bu mektupları okumakla ne kadar hakikat yaptım bilemiyorum… Elbette ki bu okuma isteminde merakıma yenik düşmemin bir hissesi var… Lakin, yazılıp da adreslerini bulduğu halde okunmamış olma durumlarının daha baskın çıktığını itiraf etmeliyim.
Tüm mektuplar sinemamızın o periyottaki en tanınan oyuncalarından birine yazılmıştı. Bunun sadece erkek bir oyuncu olduğunu belirtelim. İsmi bende gizli kalsın… Her yazılan mektupta çoğunlukla, gereğinden fazla abartılmış övgülerle oyuncunun rol aldığı sevilen birtakım sinemalarından kelam ediliyor, hatta bu sinemalardaki diyaloglardan da alıntılar yapılıyor. Talep edilen birinci şey ise oyuncunun imzalı bir fotoğrafı. Mektubun içine pul da konmuş oyuncuya zahmet olmasın diye…. Fotoğrafın yanı sıra az sayıda maddi yarım talep edenler de yok değil. Velhasıl herkes ihtiyacını duyduğu bir şeyleri istemiş.
Onca mektup ortasında, naiflikleri ve de tabir biçimlerindeki şaşırtan betimlemeleriyle sanatçı ile hayranı ortasındaki alakayı tanımlayacak kimi mektuplar var ki, sahiden bir doktora tezine bahis olabilecek kadar değişik ve de dolu… Lakin hiçbiri zahmet edilip de açılıp okunmamış…. Elbette ki bu mektupların tümünün okunup yanıtlanması da pek mümkün olamazdı. Üstelik o devirlerde çabucak hemen her star, her tanınan sanatkarın karşılaştığı olağan bir durumdu bu. Zira o periyotların sanatçı ile hayranı ortasındaki tek irtibat kaynağı bu tıp mektuplaşmalardan ibaretti… Çuvala konarak çöpe atılan bu mektuplar örnek olarak yalnız da sayılamazlar, aransa birçok benzerine de rastlanabilirdi.
Aralarındaki tek fark ise yok ediliş yöntemleriydi…Bu adresini bulup da okunmamış mektupların bendeki reaksiyonu ise yıllar sonra Çağdaş İstanbul’da sinemamızla ilgili açılan bir stantta bir fotoğrafın on metre büyütülerek yer alma isteğimin gerçekleşmesine neden oldu. Sağ olsunlar gerçekleştirdiler. Devasa boyutlardaki bu fotoğrafta, sinemamızın küçük hanımefendisi Belgin Doruk halının üzerine serdiği onca fotoğrafını hayranları için tek tek imzalıyordu.Bir yanda adresini bulup da açılıp okunmamış mektuplar…Öbür yanda adreslerine ulaşmak için tek tek imzalanıp hayranlarını keyifli edecek fotoğraflar…İki star… İki farklı yorum… Böyledir bizim Yeşilçam’ımız … Hem üzer, hem de memnun eder…”