İzmir zelzelesinin akabinde Bayraklı’da kurulan süreksiz konaklama merkezine yerleştirilen depremzedelere konteynerleri boşaltmaları için tanınan müddet doldu. Konteynerlerden çıkmak istemeyen depremzedeler, süreksiz konaklama merkezinden polis eşliğinde çıkarılmaya başlandı. Konteynerkentte kalan Tamer Deniz, “Kiracı depremzedeyiz biz. Cumhurbaşkanımız demişti, ‘Sahipsiz değilsiniz, sizi yalnız bırakmayacağız. Kiracı depremzedeleri de 20 yıl kira öder üzere mesken sahibi yapacağız’ demişti. Artık bizi atıyorlar sokağa” dedi. Nuray Koçtürk ise “Beni bu türlü bayan başıma sokağa atıyorlar. Dileneyim mi, yoksa makûs yola mı düşeyim? Şu anda elim ayağım titriyor. Ne diyeceğimi bilmiyorum. Battaniyemi alacağım, gece gündüz burada yatacağım” diye konuştu.
İzmir’de 30 Ekim 2020’de meydana gelen zelzelenin akabinde İzmir Valiliği’nce kurulan Bayraklı Süreksiz Barınma Merkezi’ne yerleştirilen depremzedelerin kalıcı konut sorunu, ortadan geçen 28 aylık müddete karşın çözülemedi. Burada kalan depremzedelere geçen pazartesi günü Bayraklı Süreksiz Barınma Merkezi Yönetici Yardımcısı Şuayip Üner imzasıyla gönderilen tebligatta, depremzedelerden konteynerleri bir hafta içinde boşaltmaları istendi. Tebligatta, konteynerlere, Kahramanmaraş merkezli zelzelelerin akabinde İzmir’e gelen depremzedelerin yerleştirileceği belirtildi.
Depremzedelere konteynerleri boşaltmaları için verilen bir haftalık müddet dün dolu. Depremzedeler, bugün polis eşliğinde konteynerlerden çıkarılmaya başlandı.
‘Engelli çocuğumla bir arada kalıyoruz’
Depremzede Nurettin Kayı, yaşadığı sürece ait şunları söyledi:
“Anahtar bende, şu anda kaygımdan içeri giremiyorum. ‘Boşalt’ diyecekler. Haydi gittim; ben nerede kalacağım, ne yapacağım? Engelli çocuğumla bir arada kalıyoruz, çok perişan durumdayız. Çalışmıyorum. Yaşlıyım, gözlerim de görmüyor. Ben, oğlumu kaybettim. Esasen psikolojimiz bozuk. Burada da bunlar bu türlü yapıyor. Bak, fark edebilirsin, psikolojim bozuk, konuşamıyorum. Nereye gideceğim bilmiyorum ki. Biz de şaşırıp kalmışız. Nereye gideceğiz? Sokakta kalacağız mecbur, buradan gitmeyeceğiz bir yere. Barınmak istiyorum. Yer arıyoruz. Sığınacak yer arıyoruz. İmkan da yok, para da yok. Konut de tutamayız. Kiracıyım ben. Durumum berbattır yani. Engelli çocuğum var, beraber kalıyoruz, okulu var. Bununla birlikte nerede kalacağım? Bana dediler, ‘Seni huzurevine verelim, çocuğunu da yurda gönderelim’. Ben, çocuğumdan kopmak istemiyorum. Zati ben bir çocuğumu kaybetmişim, acıyı yaşıyorum, bir de bu türlü bir acı mı yaşayayım? Bu türlü bir şey olur mu? Bana acı veriyorlar. Acı çekiyorum burada, bize yardım etsinler. Bu türlü bir şey olur mu? Çocuğumdan nasıl kopacağım? Ailem dağıldı. Ailem perişan oldu. Hepsi çocuklarım, hepsi farklı, birbirimize düşman olduk. Zira çocuğum kaza geçirdi, hepsinin psikolojisi bozuldu.”
‘Buraya bir çadır kurmam lazım’
Bir öteki depremzede Tamer Deniz ise şöyle konuştu:
“Konteynerkent açıldığı günden beri burada ikamet ediyorum, burada yaşıyorum. Kiracı depremzedeyiz biz. Cumhurbaşkanımız demişti, ‘Sahipsiz değilsiniz, sizi yalnız bırakmayacağız. Kiracı depremzedeleri de 20 yıl kira öder üzere mesken sahibi yapacağız’ demişti. Artık bizi atıyorlar sokağa. TOKİ’ye de yazıldık, o da çıkmadı. Hak sahibi, hiçbir türlü değiliz. Bu ortada devletten toplumsal yardımla yaşıyorum ben, bin 594 lira aylık gelirim var. İçerde gereksinimlerimiz artık karşılanmıyor. Zelzelenin birinci ayları erzak, giysi, her türlü yardım yapılmıştı. Son 1,5 yıldır hiçbir türlü yardım yapılmıyor. Bir an evvel bizi çıkartmaya çalışıyorlar. Çıkan çıktı esasen, kiracı depremzedelerden de çıkan çıktı. Ben nereye çıkacağım? Benim buraya bir yere çadır kurmam lazım yahut naylondan bir baraka yapmam lazım. Yok, konut tutma üzere talihim yok.”
‘Biz bunu hak etmiyoruz’
Depremzede Meryem Tülin Yumlu ise şunları söyledi:
“Sabah geldiler, ‘Çıkman gerekiyor’ dediler. Ben de dokümanımı istedim. Bana bir doküman getirildi. Evrakımın fotoğrafını de çektim. Sonra bir nüshasını verdiler, fotokopisini çekip dokümanın. Evvel müsaade aldılar ‘verebilir miyiz’ diye, ondan sonra getirdiler. Ben dedim, ‘Belge olmadan buradan çıkmam’. Bir doküman geldi, çıkartılmamla alakalı. Bize sunulan evraktan değil bu ortada, bize sunulan saman kağıtlarıydı. Bu, beyaz kağıttı. Değiştirilmiş. Bu evrakla beni çıkarttılar. Ben, şu an bu yeşilliklerin üzerinde oturacağım. Benim eşyalarım; şu an iki bayan gelmiş, topluyorlar polisler eşliğinde. Sadece özel eşyamı aldım bir torba. Onlarla şu an yeşilliklerde oturacağım. ‘Gerçekten gidecek yerim yok’ diyorum, anlatamıyorum. Biz, bunu hak etmiyoruz. Yalnız yaşayan beşerler olarak devletim beni bu türlü sokağa attı. Ben bunu hak etmedim.”
‘Ben Türkiye Cumhuriyeti’nin vatandaşıyım’
Bir başka depremzede Nuray Koçtürk ise yaşadıklarını şöyle anlattı:
“Kadın başıma sokağa atılıyorum. Neden? Tek olduğum için. Bakın vaziyetime, herkes duysun, görsün. Tek başıma yaşıyorum. Yanılgı mı, kabahat mu? Terörist miyiz biz? Ben, 3 sene evvel eşimden ayrıldım, İzmir’e taşındım. Bir ay sonra da zelzeleye yakalandım. Sarsıntıdan sonra çadıra gittim. Çadırdan sonra yurtta kaldım. Yurttan sonra konteynere gittim. Bak bu vakte kadar ben diyordum ki ‘Emeği geçen kimse Allah razı olsun’ diyordum. Ancak bu vaziyette ‘Allah razı olsun’ demiyorum, ‘Allah kahretsin’ diyorum. Ben, Türkiye Cumhuriyeti’nin vatandaşıyım. Bana sahip çıkmıyorlar. Beni bu türlü bayan başıma sokağa atıyorlar. Dileneyim mi, yoksa makus yola mı düşeyim? Hiçbir eşyamı alamadım o sonla, o kederle. Yani şu anda elim ayağım titriyor. Ne diyeceğimi bilmiyorum. Polislerin hiçbir müdahalesi yok lakin idare tarafından şey yapılıyor bize. Battaniyemi alacağım, gece gündüz burada yatacağım. Diğer yapacak bir şeyim yok.”
